همه زندگي من سي و چهار ماهگيت مبارك...

سارا جونم ميدوني زندگي يعني چي؟ يعني شكرگزاري از خدايي كه تو رو به من داد، يعني تو رو داشتن، بهت نگاه كردن و لذت بردن، باهات حرف زدن، باهات بازي كردن، نقاشي كشيدن با تو وقتي كه يه خط ميكشي وسط كاغذ و ميگي اينم نقاشيه منه! زندگي يعني اينكه وقتي بهت ميگم بگو فقط ميگي خبط و بعدش هم ميگي من بلد نيستم مثل تو بگم خبط من ميگم خبط! زندگي يعني تو... يعني سارا... يعني ثمره عشق من و حسين... زندگي يعني ميوه ي دل من ... يعني دخترم!
سلام عشق مامان! نميدوني الان چه حسي دارم، مملو از عشقم به تو... و تو خوابي... ساعت نه صبح پنجشنبه اول تيرماهه، امروز سي و چهار ماهت تموم شد و وارد سي و پنجمين ماه زندگيت شدي عزيزم... ديگه روز به روز كه ميگذره نفسم بيشتر به نفست بند ميشه... پيشم نيستي، ته دلم بدجور دلتنگت ميشم، اما بازم ميگم بذار مستقل باشه، بذار از الان بتونه از پس خودش بر بياد! ولي نميدوني كه دل تو دلم نيست تا لحظه اي كه ببينمت...
عاشق همه مهربوني هاتم، وقتي ميگم قربونت برم، ميگي خدا نكنه، من قربونت برم، روحم از داشتنت به وجد مياد، وقتي دل سوزي ميكني برام اگه كمرم درد بگيره و مياي ماساژ ميدي، گرماي دستات، تسكين ميده همه دردامو... سارا جونم، ماماني، قربون اون قدت برم من! اينو بدون كه وقتي منو بابايي در مورد تو حرف ميزنيم... بدجور از خدا تشكر ميكنيم كه تو رو بهمون داده و براي سلامتي و موفقيتت هر روز و هر روز دعا ميكنيم... اميدوارم كه هميشه سلامت و پر از شادي و موفقيت باشي عزيز دلم... ميبوسمت